Τέταρτη Κυριακή του Λουκά

Τέταρτη Κυριακή του Λουκά σήμερα και ο Ιησούς μας αναφέρει στο σημερινό Ευαγγέλιο την παραβολή του Σπορέως.

Στην παραβολή αυτή, βλέπουμε ένα γεωργό ο οποίος έσπειρε το χωράφι του, οι σπόροι του όμως έπεσαν σε διαφορετικό σημείο. Ο πρώτος σπόρος ο οποίος έπεσε κοντά στο δρόμο δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος, καταπατήθηκε από τους ανθρώπους και το έφαγαν τα πουλιά. Ο δεύτερος σπόρος έπεσε σε βραχώδη περιοχή και βρήκε λίγο χώμα δεν είχε τις κατάλληλες συνθήκες για αυτό και δεν κατάφερε να ανθήσει παρόλο που στην αρχή κάτι πήγε να βγει μετά όμως μάρανε. Ο τρίτος σπόρος βρήκε καλό έδαφος και καλές συνθήκες για να ανθήσει αλλά δυστυχώς υπήρχαν αγκάθια και ζιζάνια γύρω από αυτό με αποτέλεσμα να πνιγεί αυτός ο σπόρος από τα αγκάθια. Ο τέταρτος και τελευταίος σπόρος κατέληξε σε καλό έδαφος, με καλές συνθήκες διαβίωσης και με την κατάλληλη φροντίδα και στήριξη μεγάλωσε και έγινε ένας πανέμορφος ανθός.

Αφού ο Ιησούς είπε πρώτα στους μαθητές την παραβολή αυτή, οι μαθητές του ζήτησαν να τους την ερμηνεύσει και ο Ιησούς σαν καλός πατέρας και διδάσκαλος ξεκίνησε την ερμηνεία της παραβολής.

Καταρχάς, αυτός που σπέρνει, δηλαδή ο γεωργός είναι ο Θεός – ο ουράνιος πατέρας ο οποίος σπέρνει το λόγο Του με αγάπη, και η Γη είναι οι άνθρωποι. Ο Θεός μιλά πάντοτε σε όλους τους ανθρώπους, και σαν πατέρας όλων μας έχει το τρόπο να μιλά στις ψυχές μας. Ακόμα και ο πιο απομακρυσμένος άνθρωπος να είναι, ο Κύριος έχει το τρόπο του και θα σου μιλήσει. Γι’ αυτό και ο κάθε ένα μας θα κριθεί με διαφορετικά κριτήρια, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί , που έχουμε την ορθή πίστη θα κριθούμε αυστηρότερα από τους άλλους γιατί οφείλουμε να ακολουθούμε τους Ιερούς Κανόνες.

Στην πρώτη περίπτωση όπου ο σπόρος έπεσε κοντά στο δρόμο και το έφαγαν τα πουλιά ο Ιησούς θέλει να πει στους μαθητές Του, ότι ο λόγος Του πηγαίνει σε ανθρώπου οι οποίοι είναι ακαλλιέργητοι πνευματικά και δεν μπορούν αλλά και δεν θέλουν να το δεχθούν, γι’ αυτό και δεν στερεώνουν ποτέ πνευματικά και στο τέλος χάνονται.

Ο Θεός όλους θέλει να μας σώσει, αλλά αν εμείς οι ίδιοι δεν τον δεχθούμε και δεν προσπαθήσουμε πώς θα μας βοηθήσει; Ποτέ ο Θεός δεν θα επέμβει στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, μας δημιούργησε και μας έδωσε την ελευθερία να επιλέγουμε τις πράξεις μας, πρέπει να του το ζητήσουμε με προσευχή και να βάλουμε μέσα μας το Χριστό με τη θεία κοινωνία για να μπορέσει να μας βοηθήσει. Και πάλι όμως θα μας βοηθήσει όχι όπως εμείς νομίζουμε ότι θα είναι το καλύτερο για εμάς, αλλά όπως ο ίδιος ο Θεός ξέρει.

Στη δεύτερη περίπτωση ο σπόρος καταλήγει στο πετρώδες έδαφος και ενώ κάνει το δικό του αγώνα για να ανθήσει, λόγο έλλειψης συνθηκών δεν τα καταφέρνει. Εδώ είναι που ο άνθρωπός ενώ στη αρχή ενθουσιάζεται και συγκινείται με το λόγο Του Θεού, στο τέλος με το πρώτο πειρασμό και ζιζάνιο που βρίσκει μπροστά του υποκύπτει και παρασύρεται μακριά από το Θεό.

Στην Τρίτη περίπτωση τα ζιζάνια και τα αγκάθια που αναφέρει η παραβολή είναι οι μέριμνες, ο πλούτος και οι ηδονές όπου η ανθρώπινη ψυχή πνίγονται σ’ αυτά και δεν καρποφορούν. Ενώ ο σπόρος καταλήγει σε πρόσφορο έδαφος λόγο του ότι υπάρχουν αγκάθια και ζιζάνια το κατασπαράζουν και το πνίγουν. Όπως η ανθρώπινη ψυχή, ενώ έχει καλά εφόδια στο τέλος με τις διάφορες μέριμνες και ηδονές, με τις κακές φιλίες παρασύρεται και πνίγεται στην αμαρτία με αποτέλεσμα να μείνει μακριά από το φιλεύσπλαχνο Πατέρα μας,

Εδώ αδελφοί μου έχουμε και την περίπτωση όπου πολλοί νομίζουμε ότι με το να κάνουμε καλές πράξεις, και καλή ζωή τότε έχουμε με το δικό μας τρόπο το Θεό πατέρα μέσα μας και δεν χρειάζεται να πάμε στην Εκκλησία. Άλλωστε όπως πολλές φορές σκεφτόμαστε, αφού ο παπάς είναι πιο αμαρτωλός από εμένα τι θα μου προσφέρει; Καλύτερα να προσευχηθώ στο σπίτι μπροστά στη εικόνα Του Φιλεύσπλαχνου Θεού και το ίδιο είναι ,άλλωστε ο Θεός είναι παντού άρα θα με ακούσει!!!

Αγαπητοί μου, Εκκλησία ερχόμαστε μόνο για το Θεό, ερχόμαστε γιατί μόνο στην Εκκλησία μπορεί να γίνει η Αγία ένωση του σώματος και του αίματος του Ιησού. Μόνο στην Εκκλησία και ανεξαρτήτως ιερέα που συνήθως εμείς οι ιερείς σας σκανδαλίζουμε με τις πράξεις μας, ανεξαρτήτως ποιος κάνει το θείο μυστήριο εάν ήμαστε εμείς έτοιμοι να μεταλάβουμε το Χριστό και να Τον δεχθούμε μέσα μας αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο στην Εκκλησία.

Η τέταρτη και τελευταία περίπτωση είναι αυτή που ο λόγος Του Θεού βρίσκει ανταπόκριση και ανθίζει μέσα στις ψυχές μας. Είναι οι ψυχές εκείνες που αγωνίζονται και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα από του δύσκολους καιρούς, μέσα από συμπληγάδες πειρασμών και παίρνουν με λαχτάρα και αγαλλίαση τα Ιερά λόγια του Αγίου Ευαγγελίου και με υπερπροσπάθειες, με θυσίες και στερήσεις, κάνουν τα πάντα για να εφαρμόσουν τη θεία βούληση και τους Ιερούς Κανόνες.

Κανείς δεν λεει ότι όλα θα κυλούν ωραία και ρόδινα όταν βρισκόμαστε στην Εκκλησία, γιατί ο πειρασμός βρίσκεται παντού και παραμονεύει να κάνουμε λάθος και να βρει τρόπο να εισβάλει σ’ εμάς. Γι’ αυτό και όσοι βρίσκονται στη τέταρτη περίπτωση πρέπει να κάνουν μεγαλύτερο αγώνα δια μέσου τις προσευχής, τις νηστείας, τις εξομολόγησης και τις συμμέτοχής στα θεία μυστήρια, έτσι ώστε να διατηρήσουν ζωντανές τις ελπίδες τους για τη σωτηρία τις ψυχής τους.

Πρέπει οι σχέσεις μας με το Θεό να είναι πάντοτε σχέσεις παιδιού με πατέρα, σχέσεις αγάπης. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τους γύρω μας για να μπορούμε να αγαπήσουμε το Θεό. Πρέπει να ευχαριστούμε, να δοξολογούμε το Κύριο μας που μας έπλασε και μας έδωσε τόσα πολλά.

Πρέπει να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας την εικόνα της καταστάσεως τις ψυχής μας, να δούμε σε πια από τις τέσσερις περιπτώσεις ανήκουμε, και με αγάπη, ευλάβεια, με συχνή εξομολόγηση, αλλά προπάντων με την κατάλληλη προετοιμασία για να μπορούμε να μεταλαμβάνουμε, γιατί είναι πολύ σημαντικό να μεταλαμβάνουμε όσο πιο συχνά μας λέει ο πνευματικός μας. Με το Χριστό μέσα μας θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε πνευματικά και να βρούμε την ιερά οδό που θα μας οδηγήσει στην ουράνιο βασιλεία.

Τέλος όλοι μας πρέπει να προσευχηθούμε στο φιλάνθρωπο Θεό και να του ζητήσουμε να μας λυπηθεί τους αμαρτωλούς που δεν κάναμε κανένα καλό μπροστά Του, Να μας γλιτώσει από το Πονηρό και να μας συγχωρέσει που ερχόμαστε ανάξια κοντά Του. Να μην μας αποστραφεί τους αμαρτωλούς και αχρείους, και με τις πρεσβείες της Παναγίας Δέσποινας και όλων των αγίων, να μας προσέχει και να μας καθοδήγα μπροστά στα αλάθητα μάτια Του να μας φέρει κοντά Του όπου θα βρούμε τη σωτηρία και την ανάπαυση της ψυχής μας γιατί είναι ευλογητός στους αιώνες των αιώνων,

Τελειώνοντας επειδή συχνά παρατηρείται μια «αταξία» στην Εκκλησία μας μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας και συγκεκριμένα την ώρα που διαβάζεται η θεία μετάληψη θα ήθελα να σας διαβάσω την ερμηνεία της Β’ ευχής της συγκεκριμένης ακολουθίας. Με την ελπίδα όλοι να καταλάβουμε την σημασία και την δύναμη της ξεχασμένης αυτής ακολουθίας, να την σεβαστούμε και όσοι θα παραμείνουν στο ναό για να πάρουν το αντίδωρο και να προσκυνήσουν τις Άγιες εικόνες παρακαλώ με ευλάβεια και τάξη γιατί βρισκόμαστε στο ναό, και στο ναό οφείλουμε να μιλούμε μόνο για το Θεό και όχι για οτιδήποτε άλλο.

Ξέρω ότι πολλοί έρχονται από μακριά λόγο των μνημόσυνων και έχετε καιρό να ειδωθείτε, κάντε παρακαλώ λίγη υπομονή και πείτε τα αφού βγείτε από την Εκκλησία.

Ευχή Β’ Μεγάλου Βασιλείου

Γνωρίζω, Κύριε, ὅτι κοινωνῶ τὸ ἄχραντο Σῶμα Σου καὶ τὸ τίμιο Αἷμα Σου χωρὶς νὰ εἶμαι ἄξιος καὶ ὅτι εἶμαι ἔνοχος καὶ γι᾿ αὐτὸ τρώγω καὶ πίνω τὴν καταδίκη μου, ἀφοῦ κοινωνῶ χωρὶς νὰ ἔχω συνειδητοποιήσει πλήρως ὅτι τὰ Μυστήρια αὐτὰ εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Σου, Χριστέ μου, ποὺ εἶσαι ὁ Θεός μου. Ὅμως προσβλέποντας μὲ θάρρος στὴν καλοσύνη Σου, πλησιάζω σ᾿ Ἐσένα ποὺ εἶπες· ὅποιος τρώει τὴ Σάρκα Μου καὶ πίνει τὸ Αἷμα Μου, μένει μέσα Μου κι ἐγὼ μαζί του. Λυπήσου με, Κύριε, καὶ μὴ μὲ τιμωρήσεις παραδειγματικά, τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ δεῖξε καὶ σὲ μένα τὸ ἔλεός Σου. καὶ ἂς συντελέσουν τοῦτα τὰ Ἅγια Δῶρα στὴ θεραπεία μου καὶ στὸν καθαρισμὸ καὶ τὸ φωτισμὸ καὶ τὴν προφύλαξη καὶ τὴ σωτηρία καὶ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μου· γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ μένα κάθε πονηρὴ σκέψη καὶ πράξη καὶ διαβολικὴ ἐνέργεια ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ σκέψη μου καὶ πραγματοποιεῖται ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματός μου. Γιὰ νὰ ἔχω θάρρος νὰ Σὲ ὁμολογῶ καὶ νὰ Σὲ ἀγαπῶ· γιὰ νὰ ἀλλάξω τὴ ζωή μου καὶ νὰ ζῶ πλέον μὲ ἀσφάλεια κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη Σου· γιὰ νὰ αὐξάνω σὲ ἀρετὴ καὶ τελειότητα τηρώντας τὶς ἐντολές Σου· γιὰ νὰ ἔχω τὴ χάρη καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· γιὰ νὰ ἔχω ἐφόδιο γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ εἶναι καλόδεχτη ἡ ἀπολογία μου (ὅταν ἐνώπιόν Σου κριθῶ γιὰ τὶς πράξεις μου). Γι᾿ αὐτὸ (Κύριε) ἂς μὴν ἀποβεῖ σὲ μένα ἡ Κοινωνία αὐτὴ καταδίκη ἢ κατάκριση.

Εύχομαι ο Θεός να μας αξιώσει όλους να βάλουμε βαθιά μέσα μας την σημασία αυτών των ιερών λόγων και να μας αξιώνει να μεταλαμβάνουμε τα Άγια Δώρα του .

Αμήν