«Λόγια ἀγαπης
νά τῆς λές...Ἐγω ἀπο ὅλα, τήν δική σου ἀγαπη προτιμῶ καί τίποτε δέν μοῦ εἶναι
ὀδυνηρό, ὅσο τό νά βρεθῶ σέ διάσταση μαζί σου. Κι ἄν ὅλα χρειαστεῖ νά τά χάσω,
καί ἄν στούς ἔσχατους βρεθῶ κινδύνους, ὁ,τιδηποτε καί ἄν πάθω, ὅλα μοῦ εἶναι
ὑποφερτά, ὅσο ἐσύ μοῦ εἶσαι καλά. Καί τά παιδιά τότε μοῦ εἶναι πολύ ἀγαπητά, ἐφ’
ὅσον
ἐσύ μέ συμπαθεῖς.Ὅλα δικά σου εἶναι. Αὐτο μέ συμβουλεύει ὁ Παῦλος λέγοντας
ὅτι ὁ ἄνδρας δέν ἐξουσιάζει τό σῶμα του, ἀλλά ἡ γυναίκα του. Καί ἄν δέν ἔχω ἔγω
ἐξουσία στό σῶμα μου, ἀλλα ἐσύ, πόσο μᾶλλον δικά σου εἶναι ὅλα τά ἄλλα». Καί
συνεχίζει: «Ποτέ νά μή μιλᾶς μέ πεζό τρόπο, ἀλλά μέ φιλοφροσύνη, μέ τιμή, μέ ἀγαπη
πολλή. Νά τήν τιμᾶς καί δέν θά βρεθεῖ στήν ἀνάγκη νά ζητήσει τήν τιμή ἀπό τούς
ἄλλους. Νά τήν προτιμᾶς ἀπό ὅλους γιά ὅλα, γιά τήν ὀμορφιά, γιά τήν σύνεσή της,
καί νά τήν ἐπαινεῖς. Νά κάνεις φανερό ὅτι σοῦ ἀρέσει ἡ συντροφιά της καί ὅτι
προτιμᾶς νά μένεις στό σπίτι γιά νά εἶσαι μαζί της, ἀπό τό νά βγαίνεις στήν ἀγορά.
Ἀπό ὅλους τούς φίλους νά τήν προτιμᾶς καί ἀπό τά παιδιά πού σοῦ χάρισε ἀκόμα·
καί αὐτά ἐξαιτίας της νά τά ἀγαπᾶς».
Προς Ἐφεσίους, Ὁμιλία 20, PG 62, 147
