ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ

Γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 από ευσεβείς και εύπορους γονείς ( Ιωάννης Πλανάς - Αυγούστα Μελισσουργού). Από μικρός αφιερώθηκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, διακονώντας στο Ιερό, ψάλλοντας και αγρυπνώντας στις ακολουθίες. Επίσης από μικρής ηλικίας διεκρινόταν για τη φιλανθρωπία του, αφού έδινε και το ψωμί του σε φτωχά παιδιά του χωρίου του. Έλαβε θείες θαυματουργικές δυνάμεις από τα παιδικά του χρόνια.

Μετά το θάνατο του πατέρα του, μετανάστευσε στην Αθήνα. Εκεί παντρεύτηκε την Ελένη Προβελεγγίου από τα Κύθηρα και το 1880 απέκτησαν ένα γιο, τον Ιωάννη. Όμως σύντομα η γυναίκα του κοιμήθηκε.

Στις 28 Ιουλίου 1879 χειροτονήθηκε διάκονος και στις 2 Μαρτίου 1884 πρεσβύτερος. Αρχικά τοποθετήθηκε στον ιερό ναό Αγίου Παντελεήμονος (Ιλισού) στην Καλλιρόη, απ'όπου αναγκάσθηκε να φύγει και κατέληξε στο σημερινό Άγιο Ιωάννη Βουλιαγμένης στον Νέο Κόσμο, όπου σώζεται και το παλιό ναΐδριο. Εδώ υπηρέτησε για σχεδόν πενήντα χρόνια.

Κέντρο της ύπαρξης του ήταν η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας. Οι λειτουργίες του διαρκούσαν πολλές ώρες και γίνονταν με μεγάλη ευλάβεια. Ό,τι δελτάρια με ονόματα του έδιναν να διαβάσει, συνεχώς τα καλλιεργούσε και ποτέ δεν τα πετούσε, αλλά κρυφά, τα πιο παλιά, του τα πέταγαν τρίτοι, για να μην κουράζεται. Παροιμιώδεις ήταν οι αγρυπνίες του, με ψάλτες τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Αγρυπνίες τελούσε και σε πολλά εκκλησάκια των Αθηνών, όπως στο ναΐδριο του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι, το οποίο πρόσφατα αναστηλώθηκε.

Ήταν άνθρωπος προσευχής και νηστείας. Η ζωή του ήταν μια συνεχής διακονία πίστεως και αγάπης. Ποτέ δεν πήγαινε με χρήματα σπίτι του, διότι τα έδινε καθ' οδόν σε φτωχούς, ενώ εκείνος ζούσε πολύ λιτά. Αν και ολιγογράμματος, κατείχε τη σοφία του θεού. Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα ήταν η μεγάλη του ευλάβεια, η απεριόριστη καλοσύνη του, η υπερβολική του αφιλοχρηματία, η απλότητα του, το ακτινοβόλο ιερατικό του ήθος, η άφθαστη ιεροπρέπειά του, η ταπείνωση του, η αγάπη του για τη θεία Λατρεία, αρετές, που τον καταξίωσαν στη συνείδηση του λαού. Όλοι, επίσημοι και αφανείς, σέβονταν τον άγιο Νικόλαο.

Έζησε και έδρασε σε πολύ δύσκολα χρόνια της αθηναϊκής κοινωνίας. Όμως κατόρθωσε, με μια μειοψηφία χριστιανών, να κρατήσει άσβεστη τη φλόγα της πίστης και της παράδοσης και να βοηθήσει στη διατήρηση της Ρωμιοσύνης.

Κοιμήθηκε στις 2 Μαρτίου 1932 στην Αθήνα.

Ο Θεός δόξασε τον Άγιο Νικόλαο με το να θαυματουργεί τόσο εν ζωή, όσο και μετά το θάνατο του. Αγιοποιήθηκε το 1992. Το άγιο λείψανο του θησαυρίζεται στο νέο μεγάλο ναό του Αγίου Ιωάννη Βουλιαγμένης.

Ευλογία- ενθύμιο από την έλευση της Τιμίας Κάρας του Αγίου Νικολάου Πλανά. Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Λατσιών(17-20/9/2009)