«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού» (Μάρκ. 8, 34).

Με τι θαυμαστό και απλό τρόπο ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας καλεί κοντά του στο μικρό αυτό απόσπασμα του Ευαγγελιστού Μάρκου!

Δεν μας προστάζει ο Θεός να τον ακολουθήσουμε, αλλά μας καθοδηγεί. Όποιος θέλει να Τον ακολουθήσει, τότε πρέπει πρώτα να απαρνηθεί τον εαυτό του, να νικήσει το εγώ του και να είναι έτοιμος να θυσιαστεί γι Αυτόν.

Τι είναι το «εγώ» όμως, που οι πατέρες της Εκκλησίας μας συμβουλεύουν να το πολεμήσουμε;

Το να νικήσω το «εγώ» μου σημαίνει να λέω όχι στους πειρασμούς και να ακολουθώ το δρόμο που μου δίδαξε ο Χριστός με τη ζωή του, οι Απόστολοι και οι Άγιοι Μάρτυρες με το παράδειγμα τους και τη θυσία τους.

Το να νικήσω το «εγώ» μου τελικά είναι το να μάθω να χαρίζω στον Κύριο μας αγάπη, την οποία Αυτός μου χάρισε με την σταυρική του θυσία. Αυτός έπαθε και πέθανε πάνω στο Σταυρό «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίας» όπως ομολογούμε στο σύμβολο της Πίστεως μας.

Ο Σταυρός θεωρείται σύμβολο αγάπης που μας έδειξε το μέγεθος της αγάπης του Σωτήρα μας. Έγινε κριτήριο και μέτρο της αγάπης μας ο Σταυρός. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι σαν χριστιανοί να υπομένουμε όλες τις θλίψεις και τις δοκιμασίες που μας βρίσκουν.

Οι Άγιοι Πατέρες κατόρθωσαν να αγαπήσουν τον Θεό, εξ όλης της ψυχής, εξ όλης της καρδίας, και εξ όλης της διανοίας τους και αφού δέχθηκαν τις Θείες Ενέργειες, στράφηκαν ύστερα σε μας τους ασθενείς και αδυνάτους, μεταδίδοντας όλη την συμπάθεια και αγάπη πού τους έδωσε ο Θεός, θεραπεύοντας μας με τις θείες συμβουλές τους.

Ο Θεός μας αγαπά. Δεν μας απορρίπτει. Και θέλει τη σωτηρία μας. Καμιά φορά φέρνει στο δρόμο και στη ζωή μας τέτοια γεγονότα με σκοπό να μας συνεφέρει. Να μας δείξει πόσο μικροί και αδύναμοι είμαστε. Για όποιον ακολουθεί την Ιερά Οδό του Ευαγγελίου, ο Ύψιστος Πατέρας μας δεν του υπόσχεται πλούτη και δόξα για να τον καλοπιάσει, αλλά του μιλά για Σταυρό. Ένα Σταυρό που οδηγεί στην Ουράνιο Βασιλεία. Και ποίοι είναι αυτοί που πηγαίνουν κοντά Του; Αυτοί που πραγματικά θέλουν να σωθούν, αυτοί που πραγματικά πιστεύουν και είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για Αυτόν.

Το «αρτω τον σταυρν αυτού» σημαίνει, ότι πρέπει να σηκώσει ο καθένας το σταυρό του. Σταυρός εδώ, και γενικά στην Αγία Γραφή, είναι κάτι που μας ενοχλεί, κάτι που μας στενοχωρεί, κάτι που μας βασανίζει· κάτι που μας κάνει να πονούμε, ν᾿ αναστενάζουμε, κάτι που φαίνεται να οδηγεί σε αδιέξοδο, που μας κάνει να κλαίμε· κάτι που πολλές φορές νιώθουμε ασήκωτο και ανίκητο. Στη ζωή κάθε ανθρώπου, οιουδήποτε χρώματος και καταστάσεως, έρχονται στιγμές φοβερές και τραγικές, θύελλες, τυφώνες, τρικυμίες παθών, θλίψεων και δοκιμασιών, και τότε με γνήσια ταπέινωση προσευχόμαστε προς τον ουράνιο Πατέρα και λέμε: «Θεέ μου βοήθα με».

Ο Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912-1998) έλεγε: «Ο Σταυρός δεν λείπει. Γιατί; Γιατί εφόσον και ο αρχηγός μας ανέβηκε στον Σταυρό, κι εμείς θ’ ανέβουμε. Αλλά απ’ τη μια πλευρά είναι γλυκύς και ελαφρός, απ’ την άλλη είναι πικρός και βαρύς. Κατά την προαίρεση μας. Αν πάρεις με αγάπη τον Σταυρό του Χριστού, είναι πολύ ελαφρός, είναι σφουγγάρι, φελλός. Αν το πάρεις, απ’ την άλλη πλευρά, τότες είναι βαρύς και ασήκωτος»

«.. Ο Σταυρός είναι η βάσις της σωτηρίας μας, ο Σταυρός είναι η προϋπόθεσις των μυρίων αγαθών »

(θείος Χρυσόστομος)

Άλλοι πέφτουν στην παγίδα του «Γιατί σε μένα;» προσπαθώντας και θέλοντας να απόφευγαν το Σταυρό και να ζήσουν μια ζωή θρησκευτικής καλοπεράσεως. Ο χριστιανός δεν θα μπορέσει ποτέ να φθάσει στη θέωση και στην πραγματική αγάπη προς το Θεό αν δεν περάσει από πολλές και βαρειές θλίψεις. Ο καθένας θα σηκώσει το δικό του Σταυρό. Χρυσό σταυρό εύκολα κρεμάμε στο στήθος μας, το ματωμένο Σταυρό των καθηκόντων μας δύσκολα τον σηκώνουμε στον ώμο μας. Η χάρη έρχεται μόνο στη ψυχή που πόνεσε μέχρι τέλους.

Από όλα όσα αναφέρουμε πιο πάνω γίνεται κατανοητό ότι, για να είναι έτοιμος κάποιος να υποστεί τις θλίψεις και τις δοκιμασίες στο όνομα του Χριστού, θα πρέπει πρώτα να Τον γνωρίσει, να Τον αγαπήσει και να Τον ερωτευτεί με όλη του την καρδιά. Όταν αγαπάς κάποιον, προσπαθείς και αγωνίζεσαι οι επιθυμίες του να γίνονται επιθυμίες σου, τον σκέφτεσαι σε καθημερινή βάση και αγωνίζεσαι να το κάνεις ευτυχισμένο, είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για αυτόν χωρίς ανταλλάγματα. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αγαπήσουμε, να ερωτευτούμε τον Χριστό και τότε να αντλήσουμε χάρη από Αυτόν, δυναμωμένοι πια και ανανεωμένοι, να νικήσουμε τα εμπόδια που στήνει ο πονηρός και να βαδίσουμε την ουρανοδρόμο ατραπό με οδηγό τη χαρά και τη λαχτάρα να συναντήσουμε τον αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό την αγία και λαμπροφόρο η ημέρα της εγέρσεώς Του.

Αμήν

π. Γεώργιος Κόρτας

Βιβλιογραφία:

  1. Ο Ιησούς ως έρωτας και εραστής (Αρχ. Νεκτάριος Μουλατσιώτης)
  2. Αγώνας Θεογνωσίας (Αρχ. Σωφρόνιος – Εσσεξ)
  3. Ο Χριστός χθες και σήμερα (Αρχ. Δανιήλ Γ.Αεράκη)
  4. Όσιοι Πιστοί (Μητρ. Ναυπάκτου Ιεροθέου)
  5. Να σηκώσουμε τον Σταυρό μας (π. Αυγουστίνου Καντιώτη

Δημοφιλείς αναρτήσεις