Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβίτου
”…Μια φορά-βράδυ ήταν-συμφωνήσαμε με την αδελφή μου να πάμε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου οι δυο μας, για να προσευχηθούμε.Είπαμε να φάμε πρώτα , να ησυχάσουν όλο
ι και μετά σηκωθήκαμε κι επήγαμε στην εκκλησία κρυφά.Κλείσαμε την πόρτα.Αρχίσαμε την προσευχή, το ”Κύριε Ιησού Χριστέ”.Μετά από λίγη ώρα μας πλημμύρισε ένα φως, θείο φως.Συνεχίσαμε το ”Κύριε Ιησού Χριστέ…”και νιώθαμε μια χαρά,μία άρρητη χαρά. Μείναμε ώρες εκεί στο θείο φως και μετά,που σιγά σιγά αυτό έφυγε, συνεχίσαμε το ”Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Μετά γυρίσαμε στο κελλί.Η μητέρα μάς περίμενε ξάγρυπνη και μόλις ανοίξαμε την πόρτα λέει:
ι και μετά σηκωθήκαμε κι επήγαμε στην εκκλησία κρυφά.Κλείσαμε την πόρτα.Αρχίσαμε την προσευχή, το ”Κύριε Ιησού Χριστέ”.Μετά από λίγη ώρα μας πλημμύρισε ένα φως, θείο φως.Συνεχίσαμε το ”Κύριε Ιησού Χριστέ…”και νιώθαμε μια χαρά,μία άρρητη χαρά. Μείναμε ώρες εκεί στο θείο φως και μετά,που σιγά σιγά αυτό έφυγε, συνεχίσαμε το ”Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Μετά γυρίσαμε στο κελλί.Η μητέρα μάς περίμενε ξάγρυπνη και μόλις ανοίξαμε την πόρτα λέει:_Πού πήγατε;Γι’αυτό με βάλατε στον ύπνο;Νομίσατε πως δε σας είδα;Σας είδα από το παράθυρο.Τα είδα όλα.Είδα ένα φως,ένα φως που κατέβηκε από τον ουρανό και μπήκε μες την εκκλησία. Το κοίταζα και έκλαιγα.Να, τα μάτια μου είναι γεμάτα δάκρυα…”
Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβίτου
Βίος και Λόγοι.
