“Οὐκέτι ἑαυτοίς ἐσμέν»

Ο μακαριστός Αρχ. Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε: «Το να γίνει και να είναι κανείς χριστιανός σημαίνει το «διανοείσθαι και βιούσθαι» τον Χριστό «δια του Χριστού» (Πηγή: «Προς Κολασσαείς Επιστολή Απ. Παύλου», Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ.109). Η σαφής πληροφορία του Αποστόλου Παύλου ότι «οὐκέτι ἑαυτοίς ἐσμέν», ενισχύει σ’ όσους αγωνίζονται πνευματικά με την υποταγή στο θείο θέλημα, με ταπείνωση, με μετάνοια.

Τι είναι η μετάνοια; Είναι η άρνηση από το νόμο της διαστροφής που κρατά μακριά από τον άνθρωπο την ειρήνη. Γιατί με την εσωτερική ειρήνη ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που συναντά στη ζωή του. Γιατί ειρήνη είναι Αυτός, «αὐτὸς γὰρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Εφεσ. β΄ 14-22), «Αὐτός ἐστιν ἡ χαρά καί ἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν» (Ἰω. ια´, 25). Έξω από Αυτόν υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει η καταστροφή μας.

Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, τόνιζε συχνά ότι ο άνθρωπος εξαρτάται από τον Θεό όπως τα κλαδιά από τον κορμό, ανήκουμε ολοκληρωτικά στην κυριότητα και εξουσία του ανακαινιστή μας Ιησού Χριστού. Οφείλει πλήρη υποταγή στο θείο θέλημα και άρα η ευθύνη της αποστασίας μας είναι βέβαιη και καταστροφική. (Πηγή: «Άσκηση. Η μητέρα του Αγιασμού», Γερ. Ιωσήφ. Α’ εκδ. 1998, σ.13).

Σήμερα είναι η μεγαλύτερη περίοδος που επιβάλλεται από εμάς να σταθούμε στη βάση μας, στην Εκκλησία, στο Χριστό. Η παγκόσμια πλάνη και διαστροφή δεν αφήνει τίποτε στη θέση της και ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της εποχής πρέπει να έχει μέσα του τον Χριστό, από τον οποίο θα παίρνει θεία παρηγοριά. Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε ότι: «Αυτός που θα αξιωθεί να μαρτυρήσει, πρέπει να έχει πολλή ταπείνωση και να αγαπάει πολύ τον Χριστό γιατί η αγάπη για το Χριστό είναι ανώτερη από το πόνο γι’ αυτό και τον εξουδετερώνει» (Πηγή: «Λόγοι Β ‘ – Πνευματική Αφύπνιση», Αγίου Παϊσίου αγιορείτου).

Είναι σημαντικό να επικεντρωθεί ο άνθρωπος στη προσωπική του σωτηρία για μόνο τότε θα μας ωφελήσει η σταύρωση και η ανάσταση του Χριστού μας, η θυσία των αγίων, η θυσία των προγόνων μας, εκατομμύρια Έλληνες θυσιάστηκαν για τον Χριστό τους πρώτους αιώνες από τους Ρωμαίους ειδωλολάτρες. Οι θυσίες όλων αυτών θα μιλήσουν στις καρδιές μας μόνο όταν κάνουμε το παράδειγμα τους, τρόπο ζωής μας.

Πρέπει να επικεντρωθούμε στον Χριστό. Στην διδασκαλία του Ευαγγελίου. Ο Χριστός μας, μας διδάσκει αγάπη στον πλησίον, στον εχθρό, μας διδάσκει την ελεημοσύνη, την νηστεία και την προσευχή. Μας δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να αγωνιστούμε και να φυλάξουμε το θείο θέλημα για να μπορέσουμε να βγούμε δυνατοί και αλώβητοι μέσα από τις σημερινές προκλήσεις, για να μπορέσουμε να βιώσουμε την γέννηση του θείου βρέφους όπως την βίωσαν οι άγιοι θεοφόροι πατέρες.

Δια της Εκκλησία, που είναι Θεανθρώπινο σώμα, οι πιστοί χριστιανοί διαβιώνουν την μέλλουσα ζωή! «Γιατί αυτή η γήινη ζωή, μοιάζει περισσότερο με τον θάνατο παρά με τη ζωή» (Οικουμένιος). Μόνο η πίστη στον Χριστό, διεγείρει, αφυπνίζει τους ανθρώπους να «διαβλέψουν», να δουν προσεκτικά τι φοβερή φρίκη, τις συνέπειες της πτώσεως του  ανθρώπους. Γι’ αυτό οφείλουμε να θυμόμαστε τα λόγια του αποστόλου “oὐκέτι ἑαυτοίς ἐσμέν» αλλά του Χριστού.

Π. Γεώργιος Κόρτας