Η προφασιολογία και η μεταβίβαση των ευθυνών

Το πρώτο περιστατικό που συναντάμε στην Αγία Γραφή είναι η πτώση των πρωτόπλαστων, του Αδάμ και της Εύας. Μόλις γεύτηκαν την αμαρτία, δεν άντεξαν την τραγικότητα τους, θέλησαν να ξεφύγουν από τις ενοχές και να κρατήσουν το καλό πρόσωπο απέναντι στο Θεό.

Η ντροπή και η απώθηση των ευθυνών είναι πολύ έντονη και στον κάθε ένα από εμάς. Μπορούμε όμως να κρυφτούμε από το Θεό; Το τραγικότερο όλων είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει την αγάπη του Δημιουργού. Προσπαθούμε να κρυφτούμε λες και ο Θεός είναι δικαστής, τιμωρός. Μα αν ήταν όλα αυτά θα έστελνε τον Υιό του να θυσιαστεί για εμάς;

Καταντήσαμε να έχουμε υπαλληλικές σχέσεις απέναντι στο Θεό. Καταφεύγουμε στο εξομολογητάρι και ως άλλος φαρισαίος δεν λέμε ποιοι ήμαστε και τι κάναμε αλλά μονίμως δικαιολογούμαστε και αυτό-αμνηστευόμαστε  ρίχνοντας τις ευθύνες στους άλλους και κυρίως στο διάβολο που μας παρέσυρε.

Δεν έχουμε καταλάβει ποιοι και τι είμαστε. Δεν έχουμε γνωρίσεις το Θεό ως πατέρα, ως αγάπη, ως τον μόνο φιλεύσπλαχνο. Ο Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας λέει: «Εάν θέλεις να γνωρίσεις το Θεό, φρόντισε πριν να γνωρίσεις τον εαυτό σου». Και για να γίνει αυτό χρειάζεται θέληση, μετάνοια και πίστη.

Είμαστε άνθρωποι με πάρα πολλά πάθη, ας δεχτούμε το Θεό όμως, γιατί Αυτός σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο είναι ο «μανικός εραστής των μετανοούντων». Ο αμαρτωλός είναι αγαπητός παρ’ όλες τις αμαρτίες του και ο Κύριος δεν κρίνει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του, αλλά από τη μετάνοια του.

Η μετάνοια και η συγχώρηση του Θεού είναι αυτή που μας δίνει την ελπίδα για ένα καλύτερο εαυτό. 

π.Γ.Κ