Πρωτότοκος εκ των νεκρών

Την οδό του μαρτυρίου βάδισε πρώτος ο Κύριος, όταν αίροντας τον Σταυρό Του ανέβηκε στον Κρανίου Τόπο.

Αυτή η πρωτοπορία του Χριστού στο δρόμο του Γολγοθά πρέπει να είναι πάντοτε εναργής στη μνήμη μας. Για να θυμούμαστε ότι στις δύσκολες ώρες του πόνου έχουμε συμπαραστάτη, συνοδοιπόρο, συμμέτοχο και κοινωνό της δικής μας δυσκολίας τον ίδιο το Θεάνθρωπο Χριστό.

Στο Ευαγγέλιο πουθενά δεν αναφέρεται να έχει γελάσει ο Ιησούς. Εδάκρυσε, όμως, όταν πλησίασε τον τάφο του φίλου Του Λαζάρου. Αυτό το δάκρυ του Ιησού λέει, νομίζω, πολλά. Βέβαια η ευαισθησία του Ιησού μπροστά στον πόνο πού προκαλεί ο θάνατος δεν τελείωσε με ένα δάκρυ. Γιατί ο Κύριος προχώρησε και στην ανάσταση του Λαζάρου. Όπως ανέστησε και την κόρη του Ιάειρου. Όπως ανέστησε και το υιό της χήρας στη Ναΐν. Όπως, με τη δική Του τριήμερη Ανάσταση νίκησε το θάνατο, γενόμενος πρόδρομος και της δικής μας αναστάσεως· και της ανάστασης των δικών μας προσφιλών κεκοιμημένων.

Πηγή: Εις μνημόσυνον αιώνιον και άνάμνησιν – Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων Χαραλάμπους – Ο χαρισματικός και αναστάσιμος καλός ποιμένας και Σαμαρείτης της Εκκλησίας του Χριστού, § Αντιπροσωπευτικά κείμενα πατρός Ευέλθωντος, Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2011.
http://vatopaidi.wordpress.com/