10 Χρόνια από την κοίμηση της ηγουμένης Χαριθέας

Η μακαριστή Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου Χαριθέα, κατά κόσμο Ελένη Χ. Χατζηχάρου, γεννήθηκε στην Αθηαίνου στις 15/2/1915. Ήταν το δεύτερο παιδί το Χαρίδημου και της Θεοδούλας.

Από μικρή εντρυφούσε στη μελέτη βίων αγίων και άλλων χριστιανικών βιβλίων, που έφερνε στο σπίτι ο πατέρας της που ήταν ψάλτης. Αυτό πλούτισε τον πνευματικό της κόσμο και της δημιούργησε την κλήση για το μοναχισμό. Μαζί με άλλες συγχωριανές της και με την καθοδήγηση του γέροντος Μακάριου Σταυροβουνιώτη δεν έχαναν θεία κοινωνία, έκαναν πνευματικές συνάξεις και εξομολόγηση.

Παρόλες τις πιέσεις από το οικογενειακό της περιβάλλον, η Ελένη έμενε αμετάκλητη στην απόφαση της να ντυθεί το μοναχικό σχήμα και να αφοσιωθεί στο Θεό. Η απόφαση της αυτή δυνάμωσε μετά από ένα όραμα που είδε και η ίδια έγραψε στο αυτοβιογραφικό της σημείωμα: «ήτο Κυριακή και το μεσημέρι ανέβηκα στο ανώγι να ξεκουραστώ, να διαβάσω και να κοιμηθώ. Εδιάβαζα όταν με πήρε ο ύπνος και σαν όνειρο το είδα και το γράφω. Βρέθηκα σε ένα μέρος ανοικτό και άκουσα ένα θρόισμα αέρος σαν εσείετο καλαμιώνας. Εγύρισα να δω πόθεν έρχεται ο αέρας και βλέπω τον ίδιο τον Χριστό ντυμένο ολόασπρα να έρχεται κοντά μου χωρίς να πατά στη γη. Όταν με επλησίασε ύψωσε ένα Σταυρόν και μου λέει: «Έρχου οπίσω μου». Επροσπέρασε και χάθηκε και συνάμα ακούσθησαν ψαλμωδίες και εγώ εβρέθηκα γονατιστή και εφώναζα: «Έρχομαι Κύριε», και τα δάκρυα μου έγιναν βρύση και δεν ήξερα που βρισκόμουν από την συγκίνηση μου. Προσευχήθηκα, ευχαρίστησα και υποσχέθηκα να ταχθώ υπό την σημαία του Σταυρού».

Τακτοποίησε όλες τις υποθέσεις, βοήθησε στην αποκατάσταση των αδελφών της. κέρδισε κάπως τη μεταβολή των γονιών της και έτσι το 1945 εγκατέλειψε τα του κόσμου και πήγε στο ιδιόρυθμο μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Καϊμακλί, αφού τότε δε λειτουργούσε κανένα γυναικείο κοινόβιο μοναστήρι στη Κύπρο.

Το 1949 στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. αξιώθηκε του μεγάλου και αγγελικού σχήματος και πήρε το όνομα Χαριθέα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το 1962 παραχώρησε το εγκαταλειμμένο μοναστήρι του Αγίου Ηρακλειδίου κοντά στο χωριό Πολίτικο της επαρχίας Λευκωσίας, για να επαναλειτουργήσει ως γυναικείο κοινόβιο μοναστήρι. Το 1966 η μοναχή Χαριθέα αναδείχθηκε πρώτη ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου. Η πνευματική ακτινοβολία του μοναστηριού εντάθηκε όταν πνευματικός καθοδηγητής των μοναζουσών έγινε ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μαχαιρά και σήμερα Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιος. Την ημέρα του θανάτου της ηγουμένης Χαριθέας η αδελφότητα αριθμούσε σαράντα μοναχές.

Όπως αναφέρει και το σημείωμα που δίνεται ως ευλογία στους προσκυνητές του μοναστηριού: «Για τις αδελφές που εμπιστεύτηκε στα χέρια της, η γερόντισσα Χαριθέα υπήρξε Μητέρα Αγία με γνήσια και ανόθευτη αγάπη, με υπομονή και συγκαταβατικότητα στις ανθρώπινες αδυναμίες, με σεβασμό και πολύ πόνο. Το όλο έργο που επιτελούσε στα χρόνια της ηγουμενίας της και η φιλότιμη προσφορά της στον αγώνα της φιλοπονίας ανέδειξαν την Γερόντισσα Χαριθέα νέο κτίτορα της Μονής και σύγχρονη οσιακή μορφή, φώς και παράδειγμα προς μίμηση για κάθε πιστό. Η προσωπικότητα της σφραγίστηκε και από την τελειταυταία δοκιμασία της ζωής της, την ανίατη ασθένεια του καρκίνου των πνευμόνων. Καθηλωμένη στο κρεβάτι του πόνου έκανε γνωστή σ’ αυτούς που την έβλεπαν τη δύναμη της αρετής και του αγιασμού.»

Η ηγουμένη Χαριθέα πέθανε στις 13 Απριλίου του 2000. Της νεκρώσιμης ακολουθίας, που τελέστηκε την επομένη, προέστη ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος συμπαραρτατούμενος από το μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο, το τότε χωρεπίσκοπο Τρεμιθούντος Βασίλειο και τον μακαριστό ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μαχαιρά Αρσένιο. Πλήθος κληρικών, μοναχών, και πλήθος λαού παρέστη στη νεκρώσιμη ακολουθία. Τιμής ένεκεν η ηγουμένη Χαριθέα ενταφιάστηκε στον περίβολο της Εκκλησίας του Αγίου Ηρακλειδίου και όχι στο κοιμητήριο της Μονής.

Π. Γεώργιος Κόρτας

Πηγές: 1. http://vatopaidi.wordpress.com/

2. Εφημερίδας του Δήμου Αθηένου «Η ΑΘΗΕΝΟΥ»