Η Κρίση στο ζευγάρι

 Ο γάμος είναι σχέση ανάμεσα σε δύο ελεύθερα πρόσωπα.  Οι σύζυγοι είναι σάρκα μία, πρόσωπα χωριστά.  Προϋπόθεση της γνήσιας σχέσης είναι η υπαρκτική ακεραιότητα και προσωπική ανάπτυξη των συμβαλλομένων στη σχέση.  Όπως στο πρόσωπο του Χριστού ενώνεται η θεία με την ανθρώπινη φύση ασυγχύτως», διατηρώντας την ιδιαίτερη ταυτότητα των δύο έτσι και οι σύζυγοι ενώνονται «εις σάρκα μίαν», διατηρώντας τη μοναδικότητα των προσώπων.   

Ωστόσο η αντίληψη, ότι η προσωπική ανάπτυξη έχει τα πρωτεία έναντι της σταθερότητας του γάμου της παραδοσιακής οικογένειας, συμβάλλει στην εύκολη διάλυση του γάμου.  Θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι στην περίπτωση του γάμου η προσωπική ανάπτυξη περνά μέσα από τον εμπλουτισμό της γαμήλιας σχέσης, την εμβάθυνση στην ενότητα και την αγάπη.   

Η διαρκής και πλήρης αρμονία στον γάμο είναι μύθος.  Η διαφωνία στο ζευγάρι είναι φυσική και αναμενόμενη.  Αντίθετα, η αποφυγή της διαφωνίας είναι μια σημαντική αιτία για την ύπαρξη αδιεξόδων, νεκρωμένων σχέσεων και όχι σπάνια και πολλών ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, κυρίως στις γυναίκες.  Η εποικοδομητική διαφωνία στον γάμο, όπως και σε κάθε διαπροσωπική σχέση, σημαίνει επαναπροσανατολισμό προς την αλήθεια και την εξέλιξη.  Εκείνο που έχει σημασία είναι η καλλιέργεια ενωτικής στάσης.  Η οικογένεια, ως «εκκλησία μικρά», οφείλει να ρυθμίζει τη ζωή της συνοδικά, να μετατρέπει δηλαδή τη διαφωνία σε ενότητα και όχι σε διάσταση. 

Θεόδωρος Κ. Βγόντζας, «Οικογένεια σε κρίση»