Η «ευχή» μέσα στον κόσμο

Ο μακαριστός παπά-Χαράλαμπος, μέλος της συνοδείας του οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, διηγείται από την προσωπική του πείρα ως Πνευματικού, τα εξής: «Εξομολογώ κάποιο ανδρόγυνο από τη Θεσσαλονίκη. Έχουν τέτοια ακρίβεια, που τους εθαύμασα. Πρόκειται πραγματικά για μια «κατ’ οίκον εκκλησία».

Έχουν τρία παιδιά. Μόλις φύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για τη δουλειά, η γυναίκα κάθεται μια-δυό ώρες και λέει την Ευχή («ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ»). Κατόπιν σηκώνεται, αρχίζει τις δουλειές του σπιτιού και εν τω μεταξύ η Ευχή, σαν μηχανή δουλεύει ασταμάτητα, πότε με το στόμα και πότε με το νου. Ο άνδρας μόλις γυρίσει από τη δουλειά, αμέσως θ’ αλλάξει και θα πάει λίγη ώρα για προσευχή και μελέτη. Αυτή την τάξη συνήθισαν και τα παιδιά τους.

Μου έγραφε τις προάλλες η μάνα: «Τα παιδιά μας έμαθαν να λένε την Ευχή και στο σχολείο. Όταν γυρίζουν από το σχολείο, έχω τελειωμένες τις δουλειές και το φαγητό και κάθομαι ξανά στο προσευχητάρι. Τα παιδιά με περιέργεια με ρωτούν:

- Τι κάνεις εκεί, μαμά;

- Προσεύχομαι στο Χριστούλη για να μας φυλάει.

- Μαμά, μπορούμε και εμείς να προσευχόμαστε μαζί σου;

- Βέβαια παιδί μου, ο Χριστούλης σας αγαπά και θέλει να μιλάτε μαζί Του.

Έτσι λοιπόν κάναμε συνήθεια και το μεσημέρι προσευχόμαστε όλοι μαζί δεκαπέντε λεπτά και ύστερα τρώμε. Όταν το βράδυ γυρίσει ο πατέρας καθόμαστε όλοι μαζί. Άλλοτε διαβάζουμε βιβλία της Εκκλησίας, άλλοτε τους διηγούμαι ιστορίες.

Κάποτε μας τυγχάνει κανένας ξένος και μας χαλά λίγο τη σειρά. Ωστόσο, οι πιο πολλοί μας έμαθαν και είτε έρχονται για να ακούσουν καμιά ωφέλιμη κουβέντα είτε πάνε σε άλλους φίλους τους που ταιριάζουν στα φρονήματα τους.

Την Κυριακή όλου μαζί θα εκκλησιαστούμε και θα κοινωνήσουμε. Με την χάρις του Θεού, και τα παιδιά μας προσαρμόστηκαν και μας ακολουθούν δίχως προβλήματα. Παρ’ όλο που οι φίλοι τους στο σχολείο δεν νηστεύουν, όμως ευτυχώς δεν παρασύρονται».

Τελειώνοντας γράφει αυτή η χαριτωμένη γυναίκα: « Κατ’ αυτόν τον τρόπο κυλά η ζωή μας. Αν και έχουμε πολλούς πειρασμούς από το φθόνο του εχθρού, όμως αισθανόμαστε ότι στο σπίτι μας βασιλεύει ο Χριστός και είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι».

Και καταλήγει ο αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος: «Να τέκνον, ένα παράδειγμα από μέσα από τον κόσμον, για να εννοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει την χάριν Του παντού».

« Η «ευχή» μέσα στον κόσμο»

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος